ПАРФЕМИ

Парфем

Парфемот е мешавина од есенцијални масла и ароматични соединенија, фиксири и растворувачи кои се употребени да му дадат пријатен мирис на човековото тело, животните, предметите и просторите.

Историја

Зборот парфем кој денес се користи доаѓа од латинскиот збор ’’ пер фумум’’, што значи низ чад. Парфимеријата, или уметноста за правење на парфем, започнува уште од стара Месопотамија и Египет, а понатаму е развиена од Римјаните и Персијците. Иако парфемот и парфимерството постоеле во Индија, многу од мирисите се врз база на темјан.  Тапути се смета дека е првата жена - произведувач на парфеми и овој податок постои во клинестата плоча од вториот милениум пред н.е во Месопотамија. Таа дестилираше цвеќиња, масла, и каламус со други ароми, потоа ги филтрираше и ги враќаше назад во казан неколку пати. Скоро, археолозите го открија она за што се верува дека е најстариот парфем во светот во Пиргос, Кипар. Парфемот е стар повеќе од 4.000 години. Парфемите биле откриени во една стара парфимерија. Најмалку 6 казани, бокали за мешање, инки и шипенца за парфеми беа откриени во една фабрика на површина од 4.000 м2. Во старо време луѓето користеле тревки и зачини, како бадем, коријандер, мирта, бергамот, исто како и цвеќиња. Арапскиот хемичар, Ал Кинди (Алкиндус) во IX век напишал книга за парфемите која ја има насловено како “Книга за хемијата на Парфемите и дестилацијата“. Во неа се содржат повеќе од 100 рецепти за мирисните масла, мелеми, ароматични води и замени или имитации на скапи опојни средства. Исто така во книгата се опишани 107 методи и рецепти за правење на парфеми, како и потребната опрема за правење на парфем. Персискиот муслимански доктор и хемичар Ависена (исто така познат и како Ибн Сина) го претстави процесот за екстрактирани масла од цвеќиња со начин на дестилација, процедура која денес најчесто се користи. Тој најпрво експериментираше со ружа. Се до неговото откритие, течните парфеми беа мешавина на масла и издробени тревки или листови, кои правеа силна мешавина. Водите од ружа беа поделикатни, и веднаш станаа популарни. И двете и сировите состојки и техниката на дестилирање значајно влијаеа на западните парфимерии и научни развивања, особено во хемијата. Познавањето за правењето на парфемите во Европа пристигна во почетокот на XIVвек и постепено се ширеше во Исламот. Но Унгарците беа тие кои конечно го претставија првиот модерен парфем. Направен од мирисни масла измешани со алкохол, првиот модерен парфем е направен во 1370 година нарачан од Кралицата на Унгарија – Елизабета и низ Европа беше познат како “Унгарска Вода“. Уметноста за правење на парфеми напредува во Италијанската Ренесанса, и во XVI век Италијанските прочистувачи беа донесени во Франција од страна на личниот парфимер на Катрин Де Медичи, Рене Л’ Флорентин. Неговата лабораторија беше поврзана со нејзините апартмани со таен премин, за ниедна формула да не може да се украде. Набрзо Франција стана Европскиот центар за парфеми и козметика. Култивацијата од цвеќиња за нивна парфимериска есенција, која започна во XIV век, прерасна во голема индустрија во јужниот дел на Франција. За време на Ренесанскиот период, парефемите најпрво беа користени од страна на богатите за да ја прикријат миризбата на телото која се должеше од нечесто бањање. Повремено на ова покровителство, западната индустриска парфимерија е создадена. До XVIII век ароматични растенија се садеа во регионот Грас во Франција, за да се снабди растењето на парфимериската индустрија со сирови материјали. Дури и денес, Франција останува да биде центарот за создавање на различни парфеми и размена.

Опис на парфем

Прецизната формула за комерцијалните парфеми се чуваат во тајна. Тие и да бидат јавно објавени, ќе бидат доминирани од такви сложени состојки и одоранти со што ќе бидат од многу мала корист за обезбедување на водич за купувачите со опис на искуството на мирис. И покрај тоа, познавачите на парфеми можат да станат екстремно успешни во идентификување на состојките или потеклото на мирисите исто како и експертите за вино.  Најпрактичниот начин за да се започне еден опис на парфем е според елементите од мирисните ноти на мирисот или од фамилијата од каде потекнува, се она што влијае на целовкупната импресија на парфемот од неговото прво нанесување до последната нота на мирисот.

Мирисни ноти

Парфемот е опишан како музичка метафора која има три сета на ’ноти’, со што се создава хармонична мирисна композиција. Нотите се отвараат постојано, со постојана импресија на горната нота како водечка се до длобочината на средната нота, со што постепено се појавува главната нота како завршна фаза. Овие ноти се создадени внимателно со познавањето на процесот за испарување на парфемот.

Мирисот од горните и средните ноти се под влијание на главните ноти, како што и мирисот од главните ноти ќе биде променет од видот на мирисните материјали кои се употребени за средните ноти. Произведувачите на парфеми обично ги објавуваат парфемните ноти и најчесто ги презентираат како мирисна пирамида, со набројување на компонентите во замислени и абстрактни термини.

Мирисни бази

Наместо да се направи парфем од земја, многу модерни парфеми и колонски води се направени со употреба на мирисните бази или едноставно бази. Секоја база есенцијално е модуларен парфем кој е мешан од есенцијални масла и ароматични хемикалии, и се формулира со едноставен концепт како што е “свежо искосената трева“ или “киселиот сок од јаболкото“. Мноуг од линијата на Guerlain - Aqua Allegoria, со нивниот едноставен мирисен концепт, се добри примери за тоа какви се мирисните бази на парфемот. Напорот вложен во развојот на базите од мирисните компании или индивидуалните парфимерии можат да го направат исто со пазарниот парфем, штом се корисни и можат да се употребуваат повеќе пати. На врвот на нивните повеќе употреби, користа во користењето на базите за создавање се многу бројни: Состојки до тешки или силни мириси кои се скроени во измешана база полесно можат да се обединат во парфемот База која може да биде подобар приближен мирис на некој одреден предмет од екстрактот на тој предмет. На пример, базата направена да го приближи мирисот на свежата ружа може да биде подобро приближување до мирисот на ружа после дожд одколку да се стави масло од ружа. Цвеќињата чии мириси не можат да се извадат, како што е гарденијата создадени се од податоците од главната технологија. Парфимерот брзо може да стане суров од заклучокот од калдрмирањето на повеќе бази, а потоа ке ги презентира повторно. Израмнувајќи ги страните на парфемот може да даде позитивен резултат.